கதை ஒன்று உண்டு. ஒரு கிறிஸ்துவ பெண் ஒரு வேற்று மதம் சார்ந்த ஒருவனை காதலித்தாள். வீட்டில் அவள் அப்பா வழக்கமான அப்பாவாய் இதனை எதிர்த்தார். காரணமாக அவர் சொன்னது, “வேற்று மதத்தவனை என் மருமகனாய் என்னால் ஏற்க இயலாது, நீ அவனை மதம் மாறச்சொல் நான் சம்மதிக்கிறேன்” என்றார். இவள் இதனை காதலனிடம் சொல்ல, அவன் காதலின் மிகுதியில் மதம் மாற சம்மதித்தான். இவளுடன் அவன் தேவாலயம் செல்லத் தொடங்கினான்.
சில நாட்கள் சென்ற பின் அப்பெண் அழுது கொண்டே அப்பாவிடம் வந்தாள்.
"என்னம்மா, என்ன ஆச்சு?",
"அப்பா, அவர் வந்து......."
"என்னம்மா ஆச்சு, மதம் மாற மாட்டேன்னு இப்போ சொல்றனா...?"
"இல்லப்பா....வந்து...."
"என்ன சொல்லு, உன்ன மதம் மாற சொல்றனா?"
இல்லப்பா, வந்து......"
"என்னன்னு சொல்லி தொலையேன்....."
"அவர் பாதிரியாரா போயிட்டருப்பா...."
பொதுவாக நாம் மற்றவர்களிடம் மாற்றத்தை எதிர் பார்க்கிறோம். ஆனால் அந்த மாற்றத்திற்கும் ஒரு வரையறை வைக்கிறோம். நீ இந்த அளவுக்கு மாறினா போதும், அதுக்கு மேலே மாறாதே என்று....
இதை நம் விஷயத்தில் compare செய்ய வேண்டுமென்றால் நம் matrimonial வெப்சைட்-கள் பக்கம் சென்று பார்த்தால் தெரியும். "I expect a girl with a blend of modern & our traditional values" என்று எல்லாம் இருக்கும். எது எந்த விகிதத்தில் வேண்டும் என்பது அவனவனுக்கே வெளிச்சம்.
.
.
