ஒரு படத்தை எதை வைத்து நல்ல படம் என்று சொல்ல வேண்டும்?
இந்தக் கேள்விக்கு சரியான பதில் நமக்குத் தெரிவில்லை. ஆனால் பாருங்கள்.... ஒரு கத்துக்குட்டி ஹீரோ, கூடவே நெகடிவ் இமேஜில் மிகவும் பிரபலமான ஆனால் ரொம்பவே சொதப்பலான ஒரு நடிகர், விளம்பர மாடலாக இருந்துவிட்டு ஹீரோயினி ப்ரமோஷன் பெற்ற எஃபெக்டில் விளம்பரத்திற்கும் சினிமாவிற்கும் இடையே நடித்து வைத்திருக்கும் ஒரு சுமாரான நடிகை, கிச்சுக் கிச்சு மூட்ட அரை டஜன் துணை சிரிப்பு நடிகர்கள், இரண்டு மணிநேரத் திரைக்கதைக்கு இடையிடையே ஃபில்லராக அரைமணிநேரம் ஓடும் டமடமடுமிடுமி பாடல்கள்.... இவை எல்லாவற்றோடு தானும் என்றபடி சந்தானம். அவ்ளோதான் கண்ணா லட்டு தின்ன ஆசையா.
இந்தப் படத்தின் ஒரிஜினல் வெர்ஷனான எண்பதுகளின் க்ளாஸிக்கான பாக்யராஜின் இன்றுபோய் நாளைவா’வின் முன் ஏணி வைத்தாலும் எட்ட முடியாத படம்தான் இது. எனினும் இரண்டரை மணிநேரத்தை ரொம்பவெல்லாம் சிரமமில்லாமல் உங்களால் தியேட்டர் உள்ளே கழித்துவிட்டு வரமுடிகிறது.
பவர்ஸ்டார் அறிமுகம் ஆகும்போதே தியேட்டர் ஆர்பரிக்கிறது, ஏதோ ரஜினி படத்தின் ஓபனிங் போல. ஒரு மனிதர் நெகடிவ் பப்ளிசிடியை வைத்து இத்தனை பெரிய ஆள் ஆக முடிவது நம்மூரில் மட்டுமே சாத்தியம் எனத் தோன்றுகிறது. இம்மியளவும் நடிப்பு வராத அந்த மனிதருக்கு ஷங்கரும் தன் அடுத்த படத்தில் சான்ஸ் தந்திருக்கிறாராம். ஏடுகொண்டலவாடுதான் தமிழ் சினிமாவை ரட்சிக்க வேண்டும்.
திருப்பதி லட்டு, மோதி லட்டு, வீட்டில் செய்யும் பூந்தி லட்டு எல்லாம் கிடைக்காத வேளையில்.... எலிமெண்ட்ரி ஸ்கூல் வாசலில் விற்கும் ஈ மொய்த்த லட்டு போல. எத்தையோ தித்திப்பாய்த் தின்னலாம். தட்ஸிட்.
